نامه پرسنل نظام سلامت به آیت الله رئیسی و مهمترین مطالبه آنها

شبکه خبری مردم :
محضر مبارک حضرت آیت الله رئیسی (مدظله‌العالی)
با سلام و احترام
احتراما؛ مستحضر هستید سالهاست که این بحث مطرح است که آیا صرفا پزشکان در راس وزارت بهداشت، معاونت‌های کلیدی یا روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی بنشینند یا خیر؟
این تصور که یک پزشک فوق تخصص حاذق و خوشنام یا یک استاد دانشگاه با سابقه و عالم حتما وزیر با کفایت وکارآمدی هم خواهد بود، درست نیست. وزیر که نمی‌خواهد جراحی کند یا بیماری بیمار را تشخیص و درمان کند بلکه باید توان مدیریت حوزه سلامت کشور را با ویژگی‌های خاص خودش، مطابق استانداردهای جهانی و با توجه به تجارب دیگر کشورهای موفق و به کار گیری نیروهای خلاق و توانمند و باتجربه در عرصه مدیریت اداره و به سامان کند.
تجربه و بررسی‌های انجام شده ثابت کرده و نشان می‌دهد؛ وزیر بهداشت کشورهای توسعه یافته ماننداسترالیا، اتریش، دانمارک، فرانسه، آلمان، کره جنوبی، هلند، سنگاپور، روسیه، نیوزلند، انگلستان، ایرلند شمالی، اسکاتلند، ایالات متحده و یونان پزشک نیست و برای تحقق اهداف نظام سلامت فردی آشنا به مدیریت، اقتصاد یا حتی سیاست در راس وزارت بهداشت قرار گرفته است. درست مثل نیاز به حضور افرادی با چنین تخصص‌هایی در راس وزارت خانه‌های دیگر نظیر وزارت تعاون و کار، وزارت نفت و… وزارت خانه‌هایی که قرار است اهداف مشخصی را محقق کنند، نه اینکه به قضاوت درباره اهمیت مشاغل بپردازند.
نقطه مقابل این توسعه یافتگی، کشورهایی است که نظام سلامت آن‌ها همچنان بعنوان کشورهای کمتر توسعه یافته نام‌گذاری می‌شوند. کشورهایی همچون آلبانی، باماها، کامبوج، اندونزی، عراق، اندونزی، مالزی، مکزیک، آفریقای جنوبی، چین و هنگ کنگ که در همه این کشورها، وزیر بهداشت، پزشک است.
کشور ما نیز چندین دهه است که مبتلا به پزشک سالاری کاذب در راس وزارت بهداشت شده تا جایی که دربین فعالان نظام سلامت، از وزارت بهداشت بعنوان وزارت پزشکان یاد می‌شود. متاسفانه بالتبع پزشک بودن وزیر، بیش از ۹۵ درصد روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی و روسای بیمارستان‌ها نیز پزشکان قرار می‌گیرند. این در حالیست که در همین دانشگاه‌ها هرسال‌ متخصصان زیادی در رشته‌های مدیریت بهداشت و درمان، سیاستگذاری سلامت و…فارغ التحصیل می‌شوند و در سیستم‌های مدیریتی نظام سلامت هیچ‌گونه استفاده‌ای از آن‌ها نمی‌شود.
در حوزه سلامت کشور تجربه دید درمان محورو تخصص بالینی وزیر پزشک، ضعف در مدیریت و سیاستگذاری وزارت بهداشت، مشکلات بیمه‌ها، زیرمیزی‌ها، گرانی دارو، اجرا نشدن برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع و… نشان داده پزشکان متخصص غالبا دارای تضاد منافع‌هایی هستند که اجازه نمی‌دهد دست به اصلاحات بنیادی در نظام سلامت بزنند یا جلوی این کج روی‌ها را بگیرند. این تضاد منافع در چندین دهه گذشته باعث شده است که منافع ۱۰ درصدی پزشکان بر بیش از ۹۰ درصد پرسنل نظام سلامت که غیرپزشک هستند غالب باشد و باعث نارضایتی و بی‌انگیز‌گی شود و این خطری بزرگ برای نظام سلامت کشور محسوب می‌شود.
بر این اساس، اولین و مهمترین مطالبه پرسنل نظام سلامت توجه به استفاده از سایر رشته‌های حوزه تخصصی، مدیریتی بهداشت و درمان بخصوص رشته‌های که از علم اقتصاد، مدیریت یا سیاستگذاری و… در منصب وزارت بهداشت که بتواند تا حدودی به نابسامانی موجود خاتمه بدهد. ان‌شاالله